Verbindende Communicatie on the road in Uganda

Marijke D’Herde, één van de trainers van Walk Your Talk, trekt geregeld met een groep naar Uganda om er Verbindende Communicatie on the road te leren. Hoe deelnemers dat ervaren, vertelt Katrien Yde, die samen met haar zoon twee weken meereisde met Marijke.

Binnenkort plant Marijke ook trips met ondernemers van hier naar ondernemers van daar. De basis blijft net als altijd: empathie en verbinding in de praktijk brengen.

Katrien Yde:

De reis in Uganda met Marijke heeft me doen vertragen. De pracht en de geluiden van de natuur, de gastvrijheid van het volk ondanks de grote armoede, de dankbaarheid, de kleuren, het leven van dag tot dag, van uur tot uur. Vertragen doet je stil worden, verzachten, naar binnen gaan, terugkeren naar de kern van jezelf.

14 dagen met Marijke, die verbindende communicatie leeft, werkt zo inspirerend. Ik ben zo dankbaar dat ik haar ken, zo dankbaar voor haar enthousiasme, voor haar inspiratie, voor haar energie, voor de verzachting die ze brengt.

Dit land, deze cultuur, dit volk roept heel wat gevoelens op… verdriet, frustratie, ongeloof maar ook geluk en verbondenheid. Het is zo verleidelijk in ons oordeel te gaan over wat we waarnemen.

Marijke stelt ons de juiste vragen zodat we uit oordeel en interpretatie kunnen blijven. Wat zien we? Vraag aan de mensen zelf wat we zien. Luister naar ze en naar jezelf. Waarom heb je dit op deze manier waargenomen?

Ik heb samen met mijn zoon deze reis ondernomen om me met hem te verbinden, om te kunnen uitspreken wat we voelen en te benoemen vanuit welke behoeftes deze gevoelens komen. We willen kunnen zeggen waar we dankbaar om zijn maar ook waarvan we spijt hebben, wat ons lijden is en wat we aan elkaar willen vragen.

Dank je Marijke voor de begeleiding van dit proces van verbinding. Dank je voor het boekje waarin we dagelijks konden schrijven waarvoor we dankbaar waren. Dank je voor je waarnemingen, je vragen tot reflectie, je hulp om onze gevoelens en behoeftes te benoemen. We engageren ons om in het drukke, snelle leven van na de reis toch voldoende te vertragen, stil te staan, dankbaar te zijn, te glimlachen, te verbinden…

Want er is geen keuze: als je wil voelen dat je leeft, moet je verbinden.
Dank je, Marijke!

Katrien en Emile