Verbindende Communicatie met jonge kinderen – van OVERleven naar BEleven
Als ouder speel je een belangrijke rol in de emotionele ontwikkeling van je kind. Hoe je zelf in je vel zit, hoe jij met situaties en emoties omgaat, heeft een grote invloed op de patronen die je kind zal gaan ontwikkelen.
Luisteren ze niet, doen ze precies wat je niet had gevraagd of stellen ze je geduld serieus op de proef? Die momenten zijn cruciaal voor hun ontwikkeling. Kan je dan uit de reactie en uit het oordeel blijven, dan leer je je kinderen meer dan ooit tevoren. Verbindende Communicatie is daarin je partner.
Laat die hersenen werken
In tegenstelling tot wat je misschien denkt, zijn hersenen de hoofdrolspelers bij emotioneel gedrag. Ervaar je chaos óf starheid bij je kind? Dan werken de linker- en de rechterhersenhelft niet goed samen. Blijft je kind rustig, heeft het inzicht en kan het zijn emoties benoemen? Dan is er sprake van integratie. De linkerhelft bevat het logisch denken, het organiseren van gedachten en waarden. De rechterhelft staat in voor emoties en de interpretatie van het non-verbale.
Verbindende Communicatie gebruikt de werking van onze hersenen precies op dezelfde manier. Een voorbeeld maakt veel duidelijk:
Ward komt overstuur en in tranen thuis van school. Hij heeft ruzie met zijn beste vriendje. Op dat moment is vooral zijn rechterhersenhelft actief. Het linkerdeel komt er zelfs niet aan te pas: hij is een en al emotie.
De eerste stap vanuit Verbindende Communicatie is hier: emotie benoemen. Door empathie te gaven aan Ward en te zeggen ‘Je bent verdrietig’, maken we eerst de verbinding met zijn emotie. Ook non-verbale empathie is heel belangrijk bij kinderen: knuffelen, je kind aankijken, tonen dat je wil luisteren. Dat kalmeert.
Zodra hij wat rustiger is, breng ik hem naar de feiten, de objectieve waarneming van wat er gebeurd is. Dat is een heel belangrijke stap in Verbindende Communicatie omdat we er zo voor zorgen dat een kind niet overweldigd blijft door emotie alleen, maar wel kan praten over de gebeurtenissen op een logische manier.
Vragen die passen, zijn:
- Wat heb je gezien?
- Wat heb je gehoord?
- Wat is er toen gebeurd?
…
We spreken nu de linkerhersenhelft aan. Meer nog, we maken verbinding tussen links en rechts waardoor een gevoel van rust, overzicht en begrip ontstaat. Een prachtige les die je kind emotioneel en sociaal enorm laat ontwikkelen.
Je hebt in heel het gesprek geen oordeel geuit, noch over het vriendje noch over je kind. Je begeleidt hem enkel in de verwerking van wat er gebeurd is. Je helpt hem om zelf te beslissen, context te zien en zichzelf en anderen te begrijpen.
Op die manier omgaan met uitdagende situaties is een heel waardevol proces. Zowel je kind als jijzelf worden er beter van. Bovendien breng je kinderen van jongs af aan al bij hoe ze ook later bewust met hun emoties om kunnen gaan.