Over citroenen en gelijk hebben

Je wil dat er een taak in huis gebeurt, maar vind dat je partner het uit zichzelf moet doen zonder dat jij de vraag hoeft te stellen. Dat gebeurt niet, dus uiteindelijk vraag je het toch. Wat volgt, is een gesprek dat compleet uit de hand loopt en eindigt in ruzie over wie nu wat gezegd heeft en wie gelijk heeft.

Herkenbaar?
Kijk dan zeker eens naar dit grappige stukje film met Jennifer Aniston!

Ontdek hier hoe het anders kan!

Wat we hieruit kunnen leren is dat we te vaak veronderstellen dat de andere wel weet wat we nodig hebben, dat de andere wel snapt hoe belangrijk iets voor ons is. Dat is niet zo, en dus gaat het fout met de communicatie.

Onuitgesproken behoeftes leiden bijna altijd tot een zinloze discussie over gelijk hebben: er worden allerlei situaties bijgehaald die nog altijd niet duidelijk maken hoe we ons echt voelen, waarom dat zo is en hoe de andere werkelijk kan helpen.

De oplossing? Uitspreken hoe je je écht voelt, wat belangrijk voor je is en dan een concreet verzoek uiten naar de andere. Concreet had Jennifer Aniston bijvoorbeeld dit kunnen zeggen:

“Gary, ik voel me zenuwachtig want er staat nog een hoop afwas in de keuken. Ik hou ervan om alles opgeruimd te hebben ik heb hulp nodig. Kan je me alsjeblieft nu helpen om de afwas te doen?”

Essentieel in dit gesprek is empathie. Dit ontbreekt volledig. Kan Gary los van de vorm waarop de boodschap uitgesproken worden horen dat Jennifer behoefte heeft aan hulp en waardering voor het werk dat ze verricht in het huishouden. Dat ze zich boos en verdrietig voelt als deze behoefte niet ingevuld wordt. Deze dieperliggende emoties en behoeften benoemen, even stilstaan en écht contact maken met wat er in de andere leeft, geeft verbinding en vermijdt vicieuze cirkels van oordelen en kritiek.

Verbindende Communicatie en de dansvloer waarmee we gesprekken oefenen zijn in dit soort situaties een echt hulp!